از جوشکاری زیر آب با عنوان جوشکاری هایپرباریک نیز یاد میشود. این جوشکاری همان فرایند جوشکاری در فشارهای بالا میباشد. جوشکاری یکی از دانشهای کاربردی است که علاوه بر انجام در یک محفظه خشک و تحت فشار، قابلیت استفاده در آب را نیز دارد. این جوش، با نام جوش مرطوب نیز شناخته شده است.
کیفیت جوشهای خشک نسبت به جوشهای مرطوب بیشتر است. زمانی که عملیات این عملیات انجام میپذیرد، کنترل جوشکار بر روی فرایند جوشکاری کمتر است. همچنین عدم توانایی انجام عملیات قبل و بعد از جوشکاری در جوشکاری مرطوب، کیفیت آن را کاهش میدهد. در کنار این موارد، دشواری تشخیص عیوب جوش در زیر آب نیز میتواند کیفیت جوش را کاهش دهد. اما چرا از این فرایند بهره برداری میشود؟ این نوع از جوشکاری چه مزایایی را در بر دارد؟
در سال 1932 یک متالوژیست روسی اقدام به ثبت اختراع جوشکاری زیر آب نمود. کنستانتین کرنوف با اختراع این نوع از فرایند جوشکاری، تحولی شگرف در زمینهی جوشکاری رقم زد. تا جایی که امروزه شاهد محبوبیت و افزایش موارد استفاده از این جوشکاری در سراسر جهان، هستیم.
این صنعت هم اکنون با وجود پیشرفت دانش و تکنولوژی، در حال رشد و نمو است. هم اکنون در بسیاری از صنایع مهم و اصلی جهان، شاهد بهره برداری از این فناوری برجسته هستیم. اما سوال اینجاست که عملکرد این فناوری چگونه است؟ چطور میتوان در آب، از جوشکاری بهره برداری نمود؟ در چه صنایعی از این جوشکاری بهره برداری میشود؟
برای انجام این عملیات، نیازمند استفاده از تجهیزات مناسب و کاربردی خواهیم بود. در این فرایند باید از عملیات غواصی استفاده کرد. اغلب این عمل جوشکاری در دریاها و اقیانوسها انجام میپذیرد. این جوشکاری از دو روش مختلف قابل بهره برداری خواهد بود.